Egzemplarz świeży - z lutego, a pijemy pod koniec sierpnia. Barwa złocista, ostry zapach miodu i ziół ze specyficzną smakowitością. Znakomita kompozycja najpewniej wielu miodów kwiatowych i ziół oraz przypraw korzennych. Te ostatnie zdają się dodawać dominującego tonu całości smaku. Na początku czujemy bardzo słodkie i smakowite jabłko. Miód wybitny, o czym świadczą liczne nagrody. Po podgrzaniu zyskał zdecydowanie na intensywności. Srogi korzeń przyjemnie drażni nozdrza i gardziel. Chłodny jest lepszy niż podgrzany. Jeden z najbardziej korzennych miodów jakie piliśmy. Mocno wyczuwalne goździki, ewentualnie z domieszką imbiru, mniej wyczuwalny cynamon. Polecamy!

Barwa jasno-orzechowa, zapach dość intensywny. Charakterystyczny smak miody spadziowego. Szorsko ostry. Póki co - nie piliśmy miodu pitnego na miodzie spadziowym. Całkiem udany. Czujemy delikatny aromat runa leśnego. Jedynie delikatnie winnawy. Lekko nawet gorzkawy, a przy tym wciąż słodki. Po podgrzaniu zyskał na ostrości spadziowego posmaku. Lepszy jednak był chłodny, bo miał bogatszy bukiet smaków. Szorstki i cierpki. Miód bardzo ciekawy.

Jest to miód wielce oryginalny po powstały na bazie akacjowego - zdaje się, że nie ma takiego w żadnym z miodów, które piliśmy dotąd. Barwa jasno-słomkowa, zapach wyraźnie kwiatowy, złożony. Miód słodki, bardzo subtelny, wręcz aksamitny w smaku, nie wyczuwalna żadna gorycz ani ostrość. Lekko syropowaty. Po podgrzaniu wzmogła się słodycz i pełnia łagodności lecz na końcu czuć kwaskowatość, której nie było w schłodzonym. Po podgrzaniu wyczuwa się minimalną korzenność. Miód wybitny lecz najlepszy do picia na zimno - podobny nieco do lipowych.

Barwa jasno żółta, nieco ciemnawa nawet. Zapach wyjątkowo lipowy i kwiatowy, bardzo bujny i wyrazisty - taki jakby pyłku kwiatowego. Dość lepkawy, lejący się po ściankach. Smak na początku trochę słodki ale nie za bardzo, na końcu gorzki, jakby ciut za mało leżakował. Jednak bardzo lipowy. Generalnie ostrzejszy niż wiele lipowych które dotąd kosztowaliśmy. Po podgrzaniu o dziwo smak nie zmienił się diametralnie w stosunku do zimnego. Zyskał na winności ale nie stracił na tej goryczce lipowej. Po pogrzaniu zdradza w smaku jakieś piekące lekko przyprawy korzenne. Może goździk, może cynamon. Gorący zdradza obecność jałowca! Jest w nim jakaś pieprzna nuta. Po podgrzaniu ten - jak większość miodów - lepszy.

Jest to miód bardzo oryginalny, bo aromatyzowany esencją z orzecha włoskiego. Nie przypominamy sobie abyśmy kiedykolwiek taki miód orzechowy pili. Efekt takiego dodatku okazał się być fenomenalny. Miodem bazowym jest wielokwiat. Barwę ma ów specjał jasno słoneczną, a aromat od razu zdradza jego orzechową proweniencję. Po spróbowaniu zachwyca orzechowość jego - aromat jakby świeżych orzechów. Czuć stanowczą miodową słodycz ale jest ona dobrze wyważona. Miód ów jest łagodny i lekki, a alkohol nie jest wyczuwalny. Można go scharakteryzować jako bardzo aromatyczny i smakowity - oczywiście orzechowy. Smak jest wielce oryginalny i jest to doskonały pomysł, który polecić możemy innym miodosytnikom do naśladowania. Po podgrzaniu charakter orzechowy jeszcze się wzmógł ale i nieco zaostrzył. Ogólnie miód ów wart jest zakupu, ze względu na oryginalny i ciekawy smak i aromat, jakiego u innych producentów nie znajdziemy. Ma coś w sobie z orzechówki.