Miód o barwie jasnej, wesołej, klarowny. Zapach lodowego deseru waniliowego z miodowym fermentem. Rozkosznie smakowity, cudownie deserowy, kwiatowy, z dominującą naturalną wanilią, może też z delikatnymi nutami anyżowymi. Coś nieziemskiego! W smaku obłędnie deserowy, niesłychanie spójny, okrągły, głęboko kwiatowo nektarowy, odpowiednio acz nie przesadnie słodki. Na końcu smak jest długotrwały. Jak na trójniaka to jest trunek wybitnie deserowy! Do tego nie wyczuwamy alkoholu, zaś winność jest minimalna. To niechybnie jeden z najbardziej gładkich miodów jakie piliśmy, nawet gładszy od tych Piwowara. Ale nam to pasuje, mimo że mamy świadomość, że wytworzenie tej cukierkowej gładkości w miodach pitnych może być skutkiem długiego gotowania. Po prostu jest to cukierek Pszczółka. Wanilia i nuty anyżowe uwydatniły się jeszcze po podgrzaniu. Co ciekawe ma on charakter wprawdzie deserowy i waniliowy ale nie jest przesadnie słodki. Doskonale zbalansowany i przypomina waniliowy pudding. Po podgrzaniu byliśmy pewni, że bazą jest miód nektarowy. Zimny wydał się nam lepszy ale niewiele. Miód arcy smakowity i bardzo oryginalny. Jedyny mankament, to jak zawsze przy smacznych miodach - za mała flasza, bo tylko pół litrowa.